Artykuły o dekompresji

Iwo

Poniżej, na prośbę Maćka, podaję kilka odnośników do "kanonicznych" artykułów, które chyba każdy, kto nurkuje dekompresyjnie, znać powinien. Oczywiście żaden z nich, nie daje pełnej wiedzy o dekompresji, jednak dobrze opisują wybrane zagadnienia. Stanowią one także asumpt do dalszej lektury i pogłębiania wiedzy.

Sądzę, że ich zapoznanie przydać się może nie tylko przy planowaniu nurkowań dekompresyjnych. Na przykład koncepcja wartości M bardzo dobrze wyjaśnia kwestie związane z limitami bezdekompresyjnymi, dlatego, przynajmniej część z poniższych tekstów, powinna znaleźć się w orbicie zainteresowania każdego nurka.

Muszę jednak dodać kilka uwag. Przede wszystkim, jakość tłumaczeń nie zawsze jest zadowalająca, co powoduje nierzadko trudności z dokładnym zrozumieniem tekstu, a także zaśmiecanie polszczyzny kalkami angielskich słów, które w języku polskim mają zupełnie odmienne znaczenie (a w skrajnych przypadkach nie mają żadnego znaczenia). Tam gdzie to było możliwe, podaję linki do dwóch tłumaczeń. Nie wszystkie teksty zachowały także aktualność- wiele z nich wywołało w środowisku nurkowym ożywioną dyskusję, której pokłosiem było unieważnienie prezentowanych w nich koncepcji.

Na koniec mam nadzieję, że lektura tych tekstów spotka się z zainteresowaniem uczestników forum, a także wywoła owocną dyskusję.

Na początek znany artykuł Pyle'a.
Jego koncepcja głębokich przystanków nie uwzględnia specyficzych dla każdego profilu przesyceń, jakie mają miejsce w danych tkankach w czasie wynurzania. Została zastąpiona innymi metodami min. metodą Współczynników Nadciśnienia (Gradient Factor), głębokimi przystankami WKPP. Mimo to artykuł bardzo jasno opisuje zasadę modyfikacji profilów wynurzania i dlatego wart jest uwagi. Oto i on:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Metoda Pyle’a modyfikuje profile wygenerowane dzięki modelowi ZHL-16 Buhlmanna. Poniżej artykuł prezentujący praktyczne rady dla zainteresowanych najbardziej rozpowszechnionym modelem pęcherzykowym czyli VPM-em. Tekst całkiem ciekawy- zwłaszcza dla mnie, bo sam planuję dekompresję przy pomocy tego modelu- obecnie pracuję nad jego tłumaczeniem:

[link widoczny dla zalogowanych]

Absolutna podstawa- artykuł stanowi znakomite rozszerzenie wiedzy nabywanej na kursach podstawowych:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Kolejny ważny tekst Bakera:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Okienko tlenowe, czyli dlaczego lubimy nitroksy:

[link widoczny dla zalogowanych]

W najbliższym czasie zamieszczę odnośniki do kolejnych wartych, moim zdaniem, uwagi tekstów.

Reef Rider

Dziękuję Bardzo:)

Reef Rider

3:13 skończyłem czytać i odę spać , choć wartość M będzie trzeba przeczytać jeszcze kilka razy ,żęby zrozumieć

Iwo

Proponuję czytać teksty w tłumaczeniu Macieja Curzydły zamieszczone na stronie Krakena. Choć nie pozbawione wad, są zdecydowanie przyjaźniejsze czytelnikowi niż te dokonane przez Żabierka. W tych drugich nienajlepsze tłumaczenie niepotrzebnie utrudnia zrozumienie stosunkowo prostych artykułów.

Iwo

Jeśli masz jakieś wątpliwości czy pytania, to pisz tutaj. Postaram się pomóc, jeśli będę umiał.

Iwo

Tytułem uwagi: wykres na stronie ósmej artykułu o wartościach M powinieneś czytać od prawej strony. Wygląda to tak: pozioma linia (która tworzy potem schodki) biegnie w lewo- czyli zmniejsza się ciśnienie otoczenia (ponieważ się wynurzasz), przecina ona linię ciśnienia otoczenia i od tego miejsca następuje denaturacja. Jest to moment, gdy ciśnienie gazów obojętnych w tkance jest równe ciśnieniu otoczenia.

Np. nurkujesz na powietrzu na 40 metrów i rozważana przez nas tkanka jest w pełni nasycona (saturowana). (Następuje to przybliżeniu po 5-6 tzw. półczasach nasycenia, czyli odcinkach czasu, w których ciśnienie gazu w tkance wzrośnie o połowę). Jakie będzie ciśnienie rozpuszczonego gazu obojętnego w naszej tkance? 3,95 bara (frakcja azotu razy ciśnienie otoczenia). Dlatego tkanka ta zacznie się odsycać dopiero od głębokości odpowiadającej temu ciśnieniu.

Reef Rider

Stawiam krate piwa jak mi ktoś to wytłumaczy

Iwo

Zróbmy tak: przeczytaj uważnie jeszcze raz, a potem, w razie dalszych wątpliwości, zadawaj konkretne pytania, a ja postaram się na nie odpowiedzieć.

Od biedy zawsze można się spotkać- porysujemy wykresy, pobawimy się programem, który daje możliwość wyboru między VPM-em a Bulhmannem z Współczynnikami Nadciśnienia (ang. Gradient Factors). To całkiem dobrze pomaga ogarnąć te tematy- wiem o co chodzi, bo na początku sam miałem niezły mętlik. Bardzo dużo daje zestawienie wygenerowanych profili z wykresami przesyceń powstających w danych tkankach. Jasno wtedy widać, jak przebiega odsycanie przy realizacji konkretnego planu.

Na razie zróbmy tak, jak pisałem na początku. Przeczytaj i zadaj kilka zwięzłych pytań, a może obędzie się bez alkoholu.

Iwo · Wysłany: Czw 17:44, 03 Mar 2011 Temat postu:

Widzę, że temat się nie rozwija. Szkoda, bo zagadnienia są całkiem ciekawe. Napiszcie chociaż, czy linki do tekstów się przydały i czy wrzucać następne.

Reef Rider · Wysłany: Czw 19:45, 03 Mar 2011 Temat postu:

Iwo ja dalej jestem zainteresowany tematem tylko chwilowo nie mam czasu , ale w niwkach na warsztatach jak będzie chwila to będę mieć prośbę o wyjaśnienie paru tematów Wesoly

jak jeszcze masz jakieś ciekawe artykuły to dawaj ! jak będę mieć chwilę to na pewno się nimi zajmę Wesoly

a tymczasem spadam do pracy